Ο
Βασίλειος Β' (
958 -
15 Δεκεμβρίου 1025), ο επονομαζόμενος
Βουλγαροκτόνος, ήταν
Βυζαντινός αυτοκράτορας της
Μακεδονικής δυναστείας, ο οποίος βασίλεψε από τις
10 Ιανουαρίου 976 έως το θάνατό του στις
15 Δεκεμβρίου 1025, χαρίζοντας την τελευταία περίοδο πολιτικής ακμής στην αυτοκρατορία.
Το πρώτο μέρος της μακράς βασιλείας του χαρακτηρίστηκε από τον
εμφύλιο πόλεμο ενάντια σε πανίσχυρους στρατηγούς από την αριστοκρατία
της
Ανατολίας. Μετά την υποταγή τους, ο Βασίλειος επέβλεψε τη σταθεροποίηση και την επέκταση των ανατολικών συνόρων της
Βυζαντινής αυτοκρατορίας και, πάνω απ' όλα, την τελική και πλήρη υποταγή της
Βουλγαρίας, τον κυριότερο ευρωπαϊκό εχθρό της αυτοκρατορίας. Γι' αυτό και ονομάστηκε από μεταγενέστερους συγγραφείς ως
Βουλγαροκτόνος, με το οποίο είναι ευρύτερα γνωστός. Κατά το θάνατό του, η αυτοκρατορία εκτεινόταν από τη Νότια
Ιταλία μέχρι τον
Καύκασο και από το
Δούναβη μέχρι την
Παλαιστίνη.
Παρά τους σχεδόν συνεχείς πολέμους, ο Βασίλειος Β' έδειξε επίσης
διοικητικές ικανότητες, μειώνοντας τη δύναμη των μεγάλων γαιοκτημόνων,
που κυριαρχούσαν στη διοίκηση και στο στρατό, και γεμίζοντας τα
θησαυροφυλάκια της αυτοκρατορίας. Πολύ μεγάλης σημασίας ήταν η απόφαση
του Βασιλείου να προσφέρει το χέρι της αδελφής του, Άννας, στον
Βλαδίμηρο Α' του Κιέβου[1], σε αντάλλαγμα για τη στρατιωτική του υποστήριξη, γεγονός που οδήγησε στον
εκχριστιανισμό των Ρως και την ενσωμάτωση της
Ρωσίας στην πολιτιστική σφαίρα του Βυζαντίου.
 |
| ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓ.ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΟΙ ΤΥΦΛΩΜΕΝΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ |
